‘De Binckhorst, zei je??’ hoor ik nu als reactie. Yep, de Binckhorst. Denk... Dûh Haag. Denk... Jacobse & Van Es.
Het stukje Den Haag waar Kompaan huist, is ooit door deze fameuze creaties van Kees van Kooten en Wim de Bie
op de kaart gezet. De
Binckhorst, vroeger een weidse polder, groeide in de twintigste eeuw uit tot
een groot bedrijventerrein. Het was en is een enorme aaneenschakeling van kantoren, loodsen, autosloperijen,
installaties en havens. Hier gingen F. Jacobse & Tedje van Es in een van de eerste afleveringen van hun legendarische serie op zoek naar een 'bakkie'. Geen bakkie
pleur (Haags; ondertiteld: ‘kopje koffie’), maar een aanhangwagentje (vanaf 3 min. 13).

Hoezo bierstad?
Kompaan
heeft de ‘nieuwe’ brouwersvonk doen overslaan in Den Haag. Sinds 1996 werd daar
al de roerstok gehanteerd in het Brouwcafé op Scheveningen en in de Fiddler,
een Engelse pub in het centrum. Ongelooflijk eigenlijk: Den Haag bezat al
die jaren twee brewpubs toen dat fenomeen elders in Nederland nog zo goed als onbekend
was. De Fiddler is bovendien de enige plaats in Nederland waar
cask conditioned ales worden gebrouwen (nu onder de naam Animal Army). Het is een stukje Engeland in de meest internationale stad van
Nederland. Kom er eens wat vaker langs, zou ik zeggen. Ook het enige
niet-trappistenklooster van België en Nederland met een eigen inpandige brouwerij staat daar, vlak bij de Fiddler.

Het was een uniek gezicht: een meute craftbeerliefhebbers die langs de kraampjes trok en op of naast de picknickbanken ging proeven. Met als decor: een heuse overslaginstallatie en vrachtschepen!
Mooi is ook dat dit typisch Haags is. Veel mensen zullen Den Haag vooral associëren met de regering, het Binnenhof en Scheveningen. Maar Hagenezen zelf kijken heel anders tegen hun stad aan: die spreken van een Den Haag van 'het zand' en van 'het veen'; een soort tweedeling in kak en plebs. Wie op 't zand woont, ruwweg de noordelijke helft van de stad, heeft doorgaans wat meer te verwonen. Daar liggen zeer uiteenlopende 'betere' wijken als Benoordenhout, Statenkwartier, de villabuurt Vogelwijk en het wat recentere Bohemen. En 't veen, daar oogt het minder luxe en meer doorsnee, zullen we maar zeggen. Dat varieert dan weer van bekende multicultibuurten als de Schilderswijk tot het oude tuinbouwdorp Loosduinen. En de bedrijvige Binckhorst. Op Den Haag en zijn bestanddelen plak je niet zomaar een etiketje.
Dorpen en dorpen
In de
zestiende en zeventiende eeuw was dat ook al het geval. Toen was de vraag: is
Den Haag nou een stad of een dorp? Men kwam er niet uit. En het leidde tot groot rumoer in de Hollandse brouwwereld.
Den
Haag wordt wel eens liefkozend (of spottend...) ‘het grootste dorp van Nederland’ genoemd, en die
benaming komt voort uit de geschiedenis. Den Haag heeft nooit stadsrechten
gekregen. Pas in 1806, nadat het verschijnsel stadsrechten was afgeschaft, kreeg het van
koning Lodewijk Napoleon de eretitel stad.
Dat
ontbreken van stadsrechten leidde tot hoogoplopende ‘bier’-conflicten met echte steden als Haarlem, Delft en Gouda. In 1531 kregen die gedaan dat nijverheid,
zoals bierbrouwen, hun exclusieve recht werd. Buiten ommuurde steden mochten
geen nieuwe bedrijven meer worden gestart. Op die manier rekenden ze af met
de concurrentie op het platteland, waar de grondstoffen goedkoper en de
belastingen lager waren. Deze ‘Order op de
buitennering’ maakte wel een uitzondering voor twee plaatsen: Alkmaar en,
inderdaad, Den Haag.

Toen hij ook daadwerkelijk van start ging, begon de ellende. Het stichten van brouwerijen stond in de tekst van de 'Order op de buitennering' apart van diverse andersoortige bedrijven. Delft, de grootste bierstad van Nederland, zag daar ook een andere strekking in: dat er geen brouwrecht gold voor Den Haag. Zo dicht bij huis wenste Delft ook geen concurrentie.
Maar de Haagse brouwer had de euvele moed toch door te gaan. Delft reageerde furieus. Een legerkapitein, Dirck Jansz. Uyttenbroeck, wilde in Den Haag zelfs 'deselve brouwerijen [...] doen demolieren'. Yep, vernietigen. Het was niet zomaar een dreigement: Uyttenbroeck had dat in Wateringen al eens gedaan. Waarschijnlijk heeft men in Delft uiteindelijk wat minder hoog van de toren geblazen, omdat Den Haag belangrijke hof- en regeringsfuncties vervulde. Het was daar geen Wateringen.
Oorlogen
Toch schijnt deze eerste Haagse brouwerij verloren te zijn gegaan, in het geweld van de Tachtigjarige Oorlog. In 1608 begon een andere Hagenaar, Wiert
Gerritz. van Overmeer, met een nieuw brouwplan. Hij liet
brouwerij De Oyevaar neerzetten, op de Turfmarkt (ongeveer waar nu het stadhuis
staat). Weer steigerde Delft. Dat had toen haar biereconomie al zien inkrimpen. Aan de andere kant zag het ook nog eens Rotterdam opkomen als brouwcentrum.
Delft dreigde dit keer de verpachting van de bierimpost (belastingen) te blokkeren, als Den Haag niet zou inbinden. Die bierimpost was destijds een belangrijk economisch verdienmodel. De oorlog met Spanje werd voor een groot deel gefinancierd met bierbelasting. Daarom gaven de Staten van Holland Delft gelijk. Ze erkenden 'de gerechtigheyt ende privilegien van die van den Hage', maar kozen voor 'conservatie van des gemene lands middelen'.
Delft dreigde dit keer de verpachting van de bierimpost (belastingen) te blokkeren, als Den Haag niet zou inbinden. Die bierimpost was destijds een belangrijk economisch verdienmodel. De oorlog met Spanje werd voor een groot deel gefinancierd met bierbelasting. Daarom gaven de Staten van Holland Delft gelijk. Ze erkenden 'de gerechtigheyt ende privilegien van die van den Hage', maar kozen voor 'conservatie van des gemene lands middelen'.
![]() |
Restanten van de Oyevaar, blootgelegd in 1988. In de achtergrond de Anton Philipszaal aan het Spui. |
Den Haag verzette zich halsstarrig tegen deze onwettige besluitvorming en liet Gerritz. van Overmeer toch doorgaan. Daarop weigerde Delft inderdaad aan de impostverpachting mee te werken. Uiteindelijk ging Den Haag onder druk door de knieën – althans, zo leek het. Want De Oyevaar ging in 1612 wel degelijk van start. Delft had een beetje moeten inbinden. De uitkomst was een compromis: één Haagse brouwerij was toegestaan, en dat gedurende 30 jaar.
Deze overeenkomst deed het besluit van de Staten uit 1608 te niet, volgens Den Haag. Delft meende juist van niet. Dat vond dat er alleen sprake was van een uitzondering.
Brouwersgracht
![]() | |
Bovenin de Prinsegracht, bij de rode pijl de locatie van De Roode Leeuw op de Brouwersgracht |
Wederom waren de rapen gaar in Delft, maar de Staten van Holland verleende toestemming. De economische waarde van de toen sterk gekrompen Delftse brouwindustrie was verminderd. Er was geen aanleiding meer voor een verbod.
Maar de toestemming was wel 'enkelvoudig'
en niet algemeen. Toen de looptijd van deze ‘vergunning’
voorbij was, begon het circus weer van voren af aan. Aan de Haagse Prinsegracht,
om de hoek van De Roode Leeuw, kwam in 1686 ook een brouwerij. De Bredase brouwer Adriaen van
Overveldt richtte daar Het Wapen van Breda op,
na een tijdje omgedoopt in De Drie Kruisen. Delft protesteerde weer, maar niet
meer alleen. De Staten van Holland kregen ‘Klaghten van die van
Dordrecht, Delft en Rotterdam over het maaken van een Brouwery in den Hage’.
Dat bedreigde hun afzetmogelijkheden in de regio.
![]() |
De Prinsegracht in de 18e eeuw: de langgerekte voorgevel van het Hofje van Nieuwkoop, ertegenover bedrijvigheid met vaten. |
Samûh voor ons eigûh


NB Op zaterdag 2 juli ben ik te gast bij boekhandel Van Stockum aan het Spui in Den Haag (ja, alles komt hier samen). Ik vertel, met beelden, over Nederlandse en Haagse bierhistorie, er is een kleine proeverij en ik signeer het boek Bier in Nederland. Allen welkom vanaf 15.00 uur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten